„Gai Ben Hinnom” w tłumaczeniu z języka hebrajskiego oznacza ‘gehenna ognista, piekło’. Tak swoją powieść zatytułował białoruski pisarz i były kandydat na prezydenta Uładzimir Niaklajeu.
W książce autor proponuje czytelnikowi kilka wersji wyjaśnienia zagadkowej śmierci Janki Kupały, wybitnego białoruskiego literata i działacza społecznego, żyjącego na przełomie XIX i XX wieku. Równolegle prowadzona jest opowieść o innym bohaterze – Uładzimir Niaklajeu nie kryje się z tym, że książka ma też wymiar autobiograficzny. Autor pracował nad tekstem przez ponad cztery lata; gdy zaczynał, myślał, że pisze powieść historyczną, ale utwór okazał się na skroś współczesny. Na Białorusi znowu rozpoczęły się represje, uwięzienia i tortury. Koło historii ze zgrzytem obróciło się do stanu sprzed stu lat.
Powieść nie mogła się ukazać na Białorusi z powodów politycznych i dlatego wydrukowano ją w Białymstoku. W Polsce i na Litwie odbył się cykl spotkań autorskich, których głównymi uczestnikami byli uchodźcy z Białorusi – ludzie, którzy musieli wyjechać i nie mogą powrócić do domu.
W książce autor podjął próbę dokonania rozrachunku z błędami swojego życia i uważa, że udało mu się to zrobić.
W filmie „GAI BEN HINNOM” Uładzimira Niaklajewa poprowadzona jest opowieść autobiograficzna o tym, jak literat trafił do polityki i czym się to skończyło. Zresztą, czy to się już skończyło?
